از: پسر ایرانی  جمعه 85/6/31  ساعت 2:5 عصر  

من همونم (از شعر های بی سر و ته)

من همونم که همیشه غم و غصم بیشماره

                            اونیکه تنهاترینه حتی سایه ام نداره

این منم که خوبیامو کسی هرگز نشناخته

                            اونکه در راه رفاقت همه هستیشو باخته

هر رفیقه راهی با من دو سه روزی همسفر بود

                            انتهای هر رفاقت واسه من چه زود گذر بود

لیست کل یادداشت های این وبلاگ

فهرست

اوقات شرعی

حضور و غیاب

یــــاهـو

درباره خودم

لوگوی خودم

آوای آشنا

اشتراک

آرشیو

طراح قالب